Ikebana, czyli sztuka układania kwiatów.
W japońskich domach ikebanę ustawia się zwykle w honorowym miejscu, tak aby wszyscy mogli podziwiać artystyczny kunszt pani domu. Jednak celem układania ikebany nie jest tylko zachwycenie oczu oglądających dzieło. Pachnące kompozycje mają wyrazić zarówno piękno fizyczne, jak i duchowe.
Ikebana w przeciwieństwie do dekoracyjnych bukietów w stylu zachodnim, japońska sztuka układania kwiatów skupia się na tworzeniu harmonii linearnych rytmów i kolorów, podczas gdy na zachodzie ludzie podkreślają ilość i barwy roślin, poświęcając uwagę przede wszystkim pięknu kwiatów.
Do ułożenia kompozycji potrzebna jest wiedza choćby o tym co w japońskiej tradycji oznaczają poszczególne kolory. Ważne jest również zachowanie idealnej harmonii w łączeniu barw. Japończycy uważają, że wszelka kolorystyczna przesada niszczy subtelną mowę kwiatów. Istotny jest też ich układ i wysokość. Najwyższy kwiat zazwyczaj jest w środku i symbolizuje niebo. Pozostałe dwa główne elementy kompozycji symbolizują ziemię i człowieka. W Japonii jest kilka tysięcy szkół ikebany.
Klasyczne ikebany wymagają długich i wąskich wazonów, podpórek podtrzymujących kwiaty i specjalnych płytek z kolcami zwanymi kenzan do nabijania na nie kwiatowych pędów.
W Japonii układanie kwiatów nie jest tylko sztuką dekoratorską. To obrządek o tradycji równie bogatej, jak ceremonia parzenia herbaty, czy zawody sumo.
