Tokyo - Stolica Japonii, pretendująca do miana największej aglomeracji świata, liczy 30 milionów mieszkańców i leży na obszarze aktywnym tektonicznie. Rozwinęła się w miejscu dawnej stolicy szogunów.
Pałac cesarski.
W centrum miasta znajduje się pałac cesarski, Kokyo rezydencja rodziny cesarskiej. Większość jego terenów, w tym sam pałac, otoczonych potężnymi kamiennymi murami, starymi drzewami i fosami z okresu Edo, nie jest dostępna dla zwiedzających. Otwarty jest tylko dwa razy w roku - 23 grudnia, w dzień urodzin cesarza i 2 stycznia. Większą część 110-hektarowego zespołu pałacowego zajmują lasy, ogrody i stawy. Cesarz Showa (Hirohito), panujący w latach 1926-1989, był z wykształcenia biologiem i znaczną część wewnętrznych ogrodów zamienił w rezerwat przyrody. Cesarz Meiji wybrał to miejsce na nową rezydencję i w 1869 r. przeniósł tu swój dwór z Kyoto, miasta które było stolicą cesarstwa przez ponad tysiąc lat. Budowę nowego drewnianego pałacu ukończono 1889 r.,a miasto przemianowano na Tokyo, czyli Wschodnią Stolicę. od tego czasu pałac jest rezydencją cesarzy.
Świątynia Yasukuni
Na zachód od Kitanomaru-koen, ulica Yasukuni prowadzi do Yasukuni-jinja. Wchodzi się do niej przez największą w Japonii bramę torii - wysoką na osiem pięter, wykonaną ze stali i ważącą 100 t. Okręg świątyni przylega do północnego skraju terenów pałacu cesarskiego. Ze wszystkich budowli kultowych w Japonii świątynia Yasukuni budzi największe kontrowersje. Yasukuni dosłownie znaczy "kraj pokoju". Wzniesiono ją w 1869 r. Czczone są w niej dusze ponad dwu i pół miliona japońskich żołnierzy, którzy polegli od 1868 r. do końca II wojny światowej.
Stacja Tokyo
Na wschód od pałacu cesarskiego i od Kyokyo Gaien rozciąga się dzielnica Marunouchi. Nazwa ta znaczy "wewnątrz murów", czyli umocnień zamku Edo. Niegdyś była to odnoga Zatoki Tokijskiej, a jej wody sięgały do miejsca, gdzie dziś stoi hotel Palace. Zatoczkę zasypano na początku XVII w. i powstała tu ekskluzywna dzielnica wasali rodu Tokugawa. Zwaną ją Daimyo Koji, co znaczy uliczki Daimyo. Marunouchi była nie tylko strefą buforową między zamkiem, a zewnętrznym światem zwykłych ludzi, pozwalała także szogunowi mieć na oku swoich wojowników z prowincji, którzy byli zobowiązani co jakiś czas mieszkać w Edo. Dzisiaj w dzielnicy znajdują się siedziby różnych firm i biura rządowe.
Szeroki bulwar oddzielający dzielnicę od terenów pałacu cesarskiego prowadzi do Tokyo-eki (stacji kolejowej). Nie jest to ten dworzec, na którym ruch jest największy, ale i tak jest duży. Ma 19 peronów, w tym terminal shinkansenu.
Rainbow Bridge
Dziełem nowoczesności miasta oraz atrakcją turystyczną jest Rainbow Bridge. Nazwa wywodzi się od kolorowych świateł umieszczonych na liniach podtrzymujących konstrukcję. Jest to 50. co do wielkości wiszący most na świecie.Stanowi on również jeden z punktów orientacyjnych w tokijskiej metropolii. Łączy port Shibaura ze sztuczną wyspą Odaiba. Górny pokład ma linie szybkiego ruchu, natomiast dolny posiada pasy ruchu obsługujące port, a także dodatkowo linię kolejową i ścieżkę dla pieszych.
Sanktuarium Meiji
Najważniejszą świątynią shinto w Tokyo jest Sanktuarium Meiji w Shinjuku - zachodniej dzielnicy stolicy Japonii. Znajdują się tu prochy cesarza Meiji czczone jako relikwie narodowe. Do Meiji można wejść starym pięknym parkiem od stacji Harajuku. Świątynia czyszczona jest codziennie i codziennie na drewnianych podstawkach podawane są nowe ofiary, np. kwiaty, ryżowe wino, papier. Już na pierwszy rzut oka uderza lśniąca czystość sanktuarium. Tak ja w innych miejscach tego typu, utrzymanie czystości to jeden z podstawowych elementów rytuału, ponieważ czystość i oczyszczenie to motywy pojawiające się bardzo często w obrzędach shinto.
